متن آیه: الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَکَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلًا وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْ نَبَاتٍ شَتَّى
ترجمه: همان خداوندی که زمین را برای شما محل آسایش قرار داد; و راههایی در آن ایجاد کرد;
و از آسمان، آبی فرستاد!» که با آن، انواع گوناگون گیاهان را (از خاک تیره)
برآوردیم.
نکات قرآنی:
1- همان گونه که طفل، در مهد و گهواره براى زندگىِ خارج از آن رشد مى یابد، انسان نیز باید در مهد زمین براى زندگى بیرون از زمین یعنى جهان آخرت رشد کند.(تفسیر المیزان) «مهداً»
2- زمین، آسایشگاه انسان است، همه نیازهاى او را تأمین مى کند ، مرده و زنده ى او را حمل کرده و به امر الهى مسخّر اوست. «مهداً»
5- آفرینش وشرایط زمین هدفدار و براى انسان است. «جعل لکم... سلک لکم»
4- نظام آفرینش بر اساس اصل علّیت و سبب و مسبب است. «فاخرجنا به»
5- توجّه به قانون زوجیّت در گیاهان ، از معجزات علمى قرآن است.(تفسیر المیزان) «ازواجا من نبات»